Elementary

Doel van het spel

Zoveel mogelijk punten scoren door zoveel mogelijk sets te vormen. Elke kaart in jouw gebied op het einde van het spel is één punt waard.

Setup

Iedere speler krijgt een aantal kaarten, in functie van het aantal spelers. Met twee spelers krijgt iedereen vijf kaarten, met z'n drie krijg je er vier, en vier spelers ontvangen elk drie kaarten. De resterende kaarten vormen een trekstapel in het midden van de tafel.

Elke speler krijgt ook een kaart met de beschikbare sets van het standaardmodel. Als je speelt volgens de klassieke modus, ontvangt elke speler ook een overzicht van de beschikbare sets van de antideeltjes, de energiefiches worden ook in de buurt gelegd.

Spelverloop

In de gemakkelijke modus zal je enkel gebruik maken van de kaarten van het standaardmodel - de kaarten met de witte achtergrond. Hierbij mogen de kaarten met de donkere achtergrond terug in het doosje. Op het overzicht kan je zien welke sets je allemaal kan vormen. Bij de quarks en leptonen zijn er verschillende sets mogelijk - van twee of drie kaarten - van de bosonen een set van vier en het Higgs deeltje is een set op zichzelf.

Een eerste speler wordt gekozen en na diens beurt is het aan de speler in wijzerzin.

De actieve speler vraagt of een andere speler in het bezit is van een specifiek deeltje. In het geval dat dit zo is, geeft de ondervraagde speler de kaart aan de actieve speler. De actieve speler mag dan gewoon verder spelen en hetzelfde doen. Als je een set hebt, mag je deze neerleggen in je gebied - je bent niet verplicht, maar als je het niet doet, kan het zijn dat je deze set later kwijtspeelt. Je mag geen combinatie van twee sets neerleggen: wanneer vier kaarten twee sets zouden vormen - een set van twee en een set van drie - moet de speler kiezen welke set hij neerlegt. Hij mag dus met andere woorden geen twee sets ineens in zijn gebied plaatsen.

Als de ondervraagde speler de kaart niet heeft, trekt de actieve speler een kaart van de trekstapel en is het de beurt aan de volgende speler.

In het geval dat een speler geen kaarten heeft, trekt die een kaart en speelt die gewoon verder.

Het spel eindigt wanneer de trekstapel leeg is en de spelers geen handkaarten meer hebben. Dan worden de punten geteld: elke kaart is een punt waard. De speler met de meeste punten, die wint het spel.

Klassieke Modus

In de klassieke modus voegen we er ook de antideeltjes aan toe, en het overeenkomstig overzicht. Het spelverloop blijft hetzelfde, maar hierbij worden enkele nieuwe spelelementen aan toegevoegd:

Vernietiging: Als de speler in zijn handkaarten een deeltje en zijn antideeltje heeft, dan zullen deze elkaar onmiddellijk vernietigen. Deze kaarten gaan op de aflegstapel en de speler krijgt een energiefiche. Een speler kan dit ook moedwillig doen. Als een speler een set heeft, die toevallig bestaat uit de tegenovergestelde deeltjes van een tegenstander, mag die zijn set gebruiken om de set van die tegenstander, samen met de zijne, op de aflegstapel te leggen. Voor elk deeltje + antideeltje ontvangt de actieve speler een energiefiche. Opgelet dat het bij deze laatste een set moet zijn, en dus niet één (anti)deeltje van de set. De deeltjes van de aflegstapel mogen ten allen tijde bekeken worden door de spelers.

Creatie: Je mag eenmaal per beurt een energiefiche inleveren om een deeltje en zijn antideeltje in het bestaan te roepen. Je moet er wel voor zorgen dat één van deze deeltjes tot een set behoort die je onmiddellijk kan afleggen, of deze deeltjes zullen elkaar weer vernietigen in je hand! Je bent ook verplicht om beide deeltjes uit de aflegstapel te nemen.

Het spel eindigt wanneer de trekstapel leeg is, en alle handkaarten gespeeld. Daarna worden de punten geteld en is elke kaart in het spelersgebied een punt waard, en krijgen de spelers ook één punt per energiefiche.

Materialen

De gebruikte materialen zijn enkele kartonnen energiefiches en een aantal kaarten van normale grootte en degelijke kwaliteit. Ruimte voor verbetering vinden we in de insert. Die deelt nu het doosje in twee, maar de helft is niet nodig voor de fiches. Mocht dit wat anders ingedeeld worden is er ruimte om de kaarten te sleeven.

Conclusie / Onze Mening

De gemakkelijke modus dient om er 'even in te komen', maar het spelletje komt dan wel wat te luchtig over. De klassieke modus is een pak interessanter voor mij doordat je andere spelers kan dwarszitten, en de kans die bestaat om een set te verliezen als je een deeltje of zijn antideeltje zou trekken.

Elementary is een spel dat ik zou meenemen naar mijn werk en zal vooral dienen als luchtig spelletje. Het is geen instapspel tot de moeilijkere bordspellen, daarvoor is het nu eenmaal iets te eenvoudig. Voor mij persoonlijk handig meegenomen is de notie van de verschillende deeltjes en antideeltjes, al hangt dit uiteraard af van je persoonlijke interesse. Daardoor wordt het een leuk spel voor tieners om even in aanraking te komen met de elementaire wereld rondom hen.

Overzicht

Klik hier voor meer foto's.